Mülk
içimdeki bulut tarihsiz sislenir
ölüm de ıskalanır eskir bütün belirsizlik hiç görmediğim başka bir istanbul olurdun bahtı açılınca aniden bütün dalgınlıkların yaprakların arasına sığmayan gün ışığını kıskanırdın... acılarımı açığa çıkarmak için gülme n’olur karşında hiç girilmemiş bir sokağım adımlarını paylaş yalın ayak yalnızlığımla... bir ömre sığmasın istiyorum anlık o bakışımızdaki bütün anları yağmalayan çaresizliğimiz çaresizliklerimizle tutkuluyuz birbirimize aşk çaresizliği sevdirir çocuksu bağımlılıklar doğurtur acıya biz her an yeniden doğarız yeni yeni ve değişik değişik doğum sancıları yaşatırız zamana çaresizliğimizden doğarız aşk ölümü paylaşmaktır ölümse tek mülkümüz... kağan işçen... |