o an
yaşamak isterken
insanlık kardeşçesine hep birlikte yokken yasaklar mala mülke ticarete Fransa sınırında bir yerde bir trende maça giden gurubun önünde arama yapan bir polis süzdü insanları küçümsercesine üstten aşağı aradı vizesiz kaçağı götürülürken esmer insan belki Türk belki Arap vuruldu sevinç vuruldu insan o an dümdüz olmuştu dağ taş gece gündüz canavarın ayaklarında şehrin gözbebeklerinde duman pus ve sis düşünce aydınlığa medeniyetli yalan eridi beyaz ezildi tüm renkler fokurdayan öfkede durdu zaman o dakika o an... 17.2.2012 Mönchengladbach. |
Çok güzel bir seslenişti şiiriniz.Tebrik ederim dostum.Gönül dolusu selam ve sevgilerimle...