Kendime Aradığım Mevsimkuşkulu bir sonda birleştik gecikmiş aşklar terkisinde ardımızda süzgün bakışlı bir kent sanki hiçkimse hiçbir şey düşünmedi bir tek ben seni düşündüm... hangi boşluğun peşine takılsam yüreğim zamansız gülüşlerinle dolar son çare ölüm de gurbetleşir isterim ki kendime aradığım mevsimde ellerin çiçekler eksin toprağına gözlerimin seni öyle göreyim... kendime sensizlikten yarattığım dünyanın kuşları ve çocukları göç mağduru bense o dünyanın tek mültecisiyim şimdiye kadar hiçbir kapıyı çalmadım isterim ki senden başka kimse yalnızlığımı bozmasın ve ola ki birgün çıka gelirsen nerden ve nasıl gelirsen gel tüm yeryüzünü evim bildim... kağan işçen... |