YAŞLANIRMIŞ İNSAN (960)

Yaşlanırmış insan sona gelince
Yaşamanın tadı tuzu kalmazmış
Sevinçleri hüzünlüdür gülünce
Sona gelen ömrün pozu kalmazmış

Kara gözlü çakır gözlü denmiyor
Saçlar akça kaşlar kıştan inmiyor
Hüzünlenen gözde yaşlar dinmiyor
Hatır gören ömrün nazı kalmazmış

Duvarlara baka baka yaşarsın
Çocuklaşıp çocuk gibi koşarsın
Çoğu kez de yürüyemez şaşarsın
Güç yitiren ömrün fazı kalmazmış

Yediden yetmişe ömür bitince
Yanındaki canlar yitip gidince
Makberi mekanda kuşlar ötünce
Tatsız olan ömrün hazı kalmazmış

Yaşlı olmak çocukluğa dönüşmüş
Herkes için gökten yere inişmiş
Ahret denen yolculuğa binişmiş
Bahar gören ömrün yazı kalmazmiş

Zayi Ozan sözün haktan yanadır
Baki olan haktır ölüm canadır
Dağa taşa hem de her bir yönedir
Sona eren ömrün sözü kalmazmış

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 22/12/2024 Pazar
Yayın : 24/12/2024 Salı
www.edebiyatdefteri.com/siir/1588664/