Dünya
Bulutların gebe kalışı gibiydi yağmura
Bir yağmurla güneşin, Ve tam gözbebeklerimin daldığı yerde, Gökkuşağı... Çıkmaz sokağa sapışı gibiydi umutların, Özlem duyduğum tek şeydi annemin bağrına basışı Ölüme sevdalı olabilmekte varmış... Güzelliği hayata bağdaştıramamakta... Böyle bir şeydi imkansıza uzanış... Yaşarken atılırdı üstüne toprak insanın Merak uyandırmazdı her acı haykırış... Kötüye doyamamıştı çünkü Dünya. Ne anlatmak istediğimi bilmiyorum, Olacakları da bilmiyorum. Şiire sarılmak tekce bu... |