-Dünyanın döndüğünü hissettiğinde
Bil ki anıyorum seni
Belki iyi belki kötü
Ama sor
Kaç kişi hissediyor Dünya’nın döndüğünü?


Rüzgar şimdi Kuzeyden esiyor
Bilmiyorum orada mısın değil misin
Ama gözyaşlarının kokusu baş ucumda
Sen bir adım atıyorsun
Ben solumda sancılar büyütüyorum
Gelişigüzel sevmelere yakışır mısın hiç?
Bilemem
...


Başlıyorum sofranın bir ucundan
Değil mi ki boş bir sandalye çok şey anlatır
En çok da sana denk gelecek tabağa acıyorum
Biraz da şu kahve fincanına
Nasıl bir beklemektir diyorum
Böyle sessiz...


Taş olsa dillenmez mi böyle özleme?
Tuzsuz bir ekmeğe acımasızca değiyor gözyaşım
Oluyorum ekmeğe tuz,kendime buz...
Ben hiç böyle çaresiz ağlamamışım(!)

...



Unutmuş gibi yapıp umutlarıma yükleniyorum
Nasıl da incelmiş sabrım
Eylüle bir demet papatya armağan ediyorum
Duyarsın sandım...


Öyle ya küsmüştüm saat yediydi
Ruhum yetmişinde
Yediden yetmişe bir zaman boyu
Ne bekleyişti hatırlıyorum...


-Dünyanın döndüğünü hissettiğinde
Bil ki arıyorum seni
Belki bulurum belki bulmam
Ki bulamazsam
İyi saklanmışsan;bu son!
Daha da aramam...