Biz İnsanlar
İnsanlar ahlak öğretilerine sarılıyorlar
Tüketim ahlakına Eğlence ahlakına Sosyal ahlaka... Kutsallık adına yeni cümleler kuruyorlar Ne varsa gizlemek yok etmek unutturmak... İstiyorlar ki kendi cehennemini hatırlatacak hiçbir şey kalmasın ortalıkta... "Tarık Tufan" // Tanrı yok zannediyorlar İnancın, varlığın ve mananın yaratıcısı... Hatta inanmamanın bile yaratıcısı... Gitti zannediyorlar Belki hiç yokmuş gibi gelmeyecekmiş gibi... İnsanlar Neden var olduklarını unutuyorlar... Hesaba çekilecekleri vakit yani gök onları yuttuğunda biraz önce yanı başında duran sevgiliyi, kokusunu, özlemlerini... Ne kadar güzel hissettiren şey varsa Her şeyi bir bir Unutacaklar... // Biz insanlar İnsan olmayı öğrenirken yani dokunmayı, sevmeyi, bağlanmayı... hatta göz göze geldiğinde alemleri orta yerinden çatlayacak elektriklenmeyi... kısaca kendinimiz olmayı öğrenirken Bu dünyaya nereden ve neden geldiğimizi hiç sorgulamadık... Sevgiliye dokunmayı öğrendik Dokunmadan önce sevgili demesini bilmiyorduk üstelik Güvenmeyi öğrendik Koşulsuz, niyetsiz ve temizce güvenmeyi... Usulca güvendik... // Biz insanlar Kelimeleri cayır cayır yaktık amaçsız savaşlar çıkarmadan önce... Onlar yandı biz haykırışlarını duyduk ve seyrettik... Hayatı ilk aşk acısıyla öğrendik Yüreğimiz yandıkça gökyüzümüze yıldız gibi işlediğimiz hayallerimiz bir bir gerçekliğe kaydı yalnızlık kokan gecelerde Bu yüzden yetmişine merdiven dayamış bir ihtiyarın kalan ömrü gibi dar ve zifiri gecelerimiz... // Biz insanlar Umutlar hep yeşersin diye Bir başka sevdiğimizin umudu olabilelim diye kent kent göçtük istanbula... Yaşayabilmek arzusuyla lekelendik Bazen de lekeler kendiliğinden yapıştı ömrümüze... Bu kent insanların bütün kirini örter derler Sahi.. öyle mi? // Biz insanlar Sınanmak için düştük mavinin kalbinden bazen konuştuklarımızla bazen de sustuklarımızla sınandık ve bir türlü dolmadı amel defterinin sayfaları... Pişmanlıklarımızı yazdı Bilerek işlediğimiz günahlarımızı yazdı Fındık kabuğunu doldurmayacak iyiliklerimizi yazdı Dilimiz sustukça iç sesimizi yazdı Lakin dolmadı kara kaplı defter Biz dönmezsek yolsuzluğumuzdan yozlaştırdığımız ne varsa ne kadar günah doğurduysak ne kadar sevap biriktirdiysek O durmadan yazacak... // Biz insanlar Yaratıcı bitti dediğinde dünyavari yaşadığımız her şeyden kaçacağız Ailemizden, akrabalarımızdan, kandırdığımız insanlardan Hesabını vermek zorunda olduğumuz herkesten kaçacağız Vaktimiz ermişse eğer, Çocukken çaldığımız sakızlardan, çikolatalardan bile kaçacağız... Hesap gününde günahlar bizi bulduğunda Sevaplarda bizden kaçacak... ve sahihlere... salihalara... nur yağacak... |