Sürmeli Gökyüzü
Gök yüzüyle konuştu
ve bir yıldız iyice parıldadı geceye... sonra bir el uzandı semaya dualar göz yaşıyla uğurlandı aşk’a... Nasip diye dilimize doladığımız mana Seni bana getiren dualarla sarmalandı ve gece sen koktu cennet bahçesi gibi... Telaffuzu zor vakitlerin seni bana getireceğini bilmezdim oysa... Ruhuma dokunan manalı bir çift göz... Dili lal... Aklı firar... Yüreği kor... Uzva düşen sevda masallarından çıkmış gibi sizi gidi sizi dedi.. istanbul... Aşıklar şehri işitti bizi Ahh istanbul.. Anlamını yirmisinde yitirmemiş ruh gibisin.. Hala taze ve kıpır kıpır... Tenin de elbet aşk kokar... Aynı şehrin ayrı semtlerinde ve yine aynı semaya düğümlenmiş iki ayrı yürektik Rüzgar yüzümü okşarken Bütün yalnızlıklar mühürlendi Aşk... Salıverilmiş bir suçluydu Özgürlüğün yar sesiyle çağrıldığı ana kadar... Ey can, ruha dokundu aşk Bak! // Oysa biz hiç bulutlara bakamadık birlikte ama bulutlar bize baktı Yağmurlar şahit... |