Seher vaktine damlıyor ay,
Daha gün doğmadan ne acılar doğuyor.
Göçeceksen ne diye sürdün göğüme kanatlarını !
Şimdi göğsüm sızlıyor.


Titriyor kışlar bağrımda, üflüyorum ellerine karların.
Yet/in/miyor yetim sevdalar, katık edilmiyor teselli.
Tüm tuttuklarım tutarsız kaldı avuçlarımda.
Çoktan kandırıldı baharlar, bir göz kırpmanla.


Doğmadan ölüyordu aşklar uçurumun karnında.


Sencillikse çömeliyor içime.
Hayretler ünlem çiziyor gözlerime,
Herkes ise soru sorduğumu zannediyor.
Kalabalıkta yankı yapıyor olmadık düşler.
Karanlıkta kimin sanrısına takılıyor yüreğim,
Hislerimin ayağı kırılıyor olduğu yerde.


Bir sancı başlıyor ölümün kenarında,
Kundaklanıyor ömrüme, yeni doğmuş hüzünler.
Bak sabah oluyor, bize ay doğuyor yine !
Göğümüzdeki tüm yıldızlar kayıyor içimize.


Denizden kuşatılmıştı aşk,
Gel-gitler yaksa da boğazımızı, terk etmeyecektik aşkı kıyıya.
Korkular alkış tutsa da kulağımızda,
Sessizlik ses kesecekti aşkın ortasında.
Aşka elini veren kolunu kaptırıyordu sanki.
Üstüne alınıyordu tüm alınmalar,
Ya da yanılıyordu algım/ız, zan birikiyordu zamana.
Beklemek üşendirmezdi ama üşütürdü sen kokan umutları.


“Yüreğim”/e üstüne bir şey almadan aşka çıkma demiştim.
Niye dinle/me/di beni !


İtiyor sırtımdan aşk, yorgun düşüyorum yüreğimin üstüne.
Kusurlu kalıyorum erkenden caymalarına.


Şimdi çisil çisil çile yağar gözlerime,
Yüreği sökük olanlardan, dökülür bozuk aşklar,
Ve sele kapılır sokaklarımda,
Ama Sen,
Duymazsın.


Kusura bak/ma, çok azarladım aşkı yine de uslan/ma/dı !!


Gül SEZGİ