Kendi Seven Ağlamazmış
Sarmaşık zehirli dudaklara kilit vurdu ay.
Artık, fecre kadar sözsüzüz. Işıkları terk edilmiş bir gecenin, sıkıştık sokak aralarına. Yanımızdan geçen kimliksiz ayak sesleri, akıp gider şehrin çatlaklarından. Çok yaşa sen, sessizliğime sessizlik kattın. Mahur bir balıkçının, hikâyesi var boğazımda. Suları çekilmiş içimin, yaraya müptela sol yanımdan alacağı var. Çömez bir aşk kırıntısı kalmış kursağında, öksür de geçsin. Dilim yas tuttu, her gün adını öldürmekten. Ben zulmüne bıçak biledikçe, kendimi kestim hep. Kendi seven ağlamazmış, kendi kendine. Hatırası yırtık bir resim bıraktın gözlerime. Hicranıma yem atan ellerde, kaç alkış çürüdü bilemezsin. Sen sevin benim yerime de, ben hüznüme hiç toz kondurmadım ki. Bin günahın heykelini dikti, utanç karası sözlerin. Kalbindeki kuru kalabalığa anlat hadi. De ki: Ayyuka çıktı sesleri, hıçkırık tuttu mahcup seheri. Mendilsiz sabahlara gözyaşı dağıtıyor hırçın bulut. Elindeki son tebessümü yere düşürüyor, yine o çocuk. Firkatine dağlar eşlik ediyor, aman süsü bozulmasın çıkardığın gürültünün! Ey Efsun, Hayırların çınlattı yeryüzünün kulağını. Seyre daldı avuçsuz dualar, cepsiz yarınlardan düştü bizar cevaplar. Siyah güneşleri ben çaldım geceden. Sakın kınama canı burnunda yalnızlığımı. Emrine amade kalsın sadakalarım, yeter ki gönlüme gözükme artık. Ütopyası yıkılmış hayallerimin. Soluğuma bihesap kaldı, saati yıl geçen acılar. Sayısız bir ömre, zincirlerini ufaladı esaret. Küfür kokulu bir geceye adını ezberlettim. Sen perdesi yırtık evlerin, arsız penceresisin. Senden bakan sadece köhne kaldırımları görür. Rahatını bozmam tâ şurama yaslanan acının. Sanki asırlardır yalanlık uykusundayım. Göz kapaklarım ter tutmuş, duvarlarından kan akıyor dudaklarımın. Sırtımı kambur eden derd-i sefalarıma, Kalbura dönmüş yüreğimden dem vurdum. Anladım ki bizsizliğe ihanet etmiş yıllar. Düğümü çözüldü kulağıma üflenen son düğünün. Artık, vuslata kadar ölümsüzüz. Gül SEZGİ Şiirime ses olan Güller Şairi’ne teşekkür ederim. |
vuslata eren aşklar bitiyor nedense.
vuslatsız aşklar ölümsüzlüğe adım atabiliyor.
hangisi daha iyi bilemedim vuslata erip aşkın bitişini seyretmekmi yoksa kavuşmadan aşkı ölümsüzlüğe taşımakmı.
canı burnunda yalnızlıklardan Allah korusun değerli kalem şiirdi hüzündü.
Tebrikler yazan ve yorumlayan yüreğe. sevgler saygılar