9
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1167
Okunma

suskun bir sis çökmüştü Ankara sabahlarıma
soğuğu evlere dağılmıştı bir bir
içimi ısıtan tek şeydi sana günaydın deyişim
yıldızlar ayla anlaşmış da saklanmış göğün bir yerine
ışıkları geceden söndürmüşler
belliki şehirde üzülmüş seni çok düşünüşüme
en çokta düşkünlüğüme
senin benden gidişindi ayı sokak lambalarını solduran
duvarlarım günaydın
günaydın sensizliğimdeki sabahlarımı karartan yanlızlığım
güneşe demiyorum günaydın
şişmiş gözlerdi
uykusu artık kalan bir gecenin sabahı
artık kokun çıkmasın diye yüzümüde yıkamıyorum
düşlerin kaçar diye aynaya küskün çıkıyorum sokaklara
gittiğinden beri Ankara ya suskun sisler çöküyor
bana senden kalma düşler
bir de küskün aynlarım kalıyor her sabah senden geriye
ölü günaydınlar dolansa da başımda
yüreğimde ki sanaydı tek günaydın sislere karışmadan
düşlerle güne karışıyorum Ankara da kayboluyorum
suskunluk, sisler ve ben
kaybolmayan düşlerime saklanmıştın sen
bir sis sarmıştı Ankara ya bu da sabah
sen yine sistin benim gördüğüm kimsenin görmediği
düşlerimde bir sabah...
"Ankara’da suskun çöken bir sis önce seni sakladı sonrada beni kaybetti ..
puslu bir Ankara da düşlerinde kayboldum biliyor musun ?"
5.0
100% (10)