hakikaten baştan sona nefes kesici muazzam bir düş resitaliydi...

nasıl bir usul çığlıksa darmadağın etti zihinleri. usul çığlık benzetmem
şiirin temasıyla örtüşük bir depresif özlem-yaşanmamışlık- algılamamdan olabilir
ki; o da içten içe yürür bildiğimce. hayatın kestiği sokaklarla dolu yaşantı dediğimiz
günce. ve barikatları aştıkça bir yeni sokak türüyor. ve yalnız bir kalabalıkla mücadeleye
alışıyor insan istemeden...



ne vakit****
ışığını söndürse yıldızlar
ya da
n/isyan kuyusuna götürse düşlerini -helikopter böcekleri-
zaman kırıklarını toplayan
saçları ağarmış kuşları düşün


offffffff dedirterek başlado şiir. ve nasıl derin izlere gebe olduğunu göstererek.
oldukça asil bir söylem dili var şairin kesinlikle gülse de ağlasa da yakıştıyor
afili kalemine.

saçları ağarmış kuşlar! bir de zamanın kırıklarını topluyorlar!
bunlar göçmen olmamalı bence. o çıkmaz sokaklarda yaşıyor olmalı!



hızla eksilse de gökkuşağının bir kaç rengi ****
özürlü kalpler şehrinde sarı bir soluktur -aşk-
anne Tanrının kucağında
yorgun bir pişmanlık ertesi..


anne Tanrı cesur bir söylem. ve burada anne şefkatiyle özdeş bir ifadeye
konak olmuş. ve bir pişmanlık ertesi sığınılmış bir liman bu affedici kurum.
tüm kalabalıkların boşaldığı anlarda sağ kalan tek liman...




ağlama****
şiir avutsun kanayan diz(e)lerini
okyanuslu bir şehir düşün ve simitsiz bir vücut
unutmuşsun hani yüzmeyi
içindeki mavi çocuğa bırak o sıra kendini
boğazına yastık bastırdığın cüzzamlı cümlelerden
bir masal yarat



bu nasıl bir hayal dünyasıdır şair. ve nasıl bir duygu harmanıyla, saat kaçla kaç arası uğrayan bir melek bilmeli !

okyanuslu bir şehir düşün ve simitsiz bir vücut*****
unutmuşsun hani yüzmeyi...



ve -bence elbet- tüm şiiirn en iyi iki dizesi. enikonu şairelrin bile bir iki şiirinde vardır bu gibi replikler
bu gibi ahize gibi elden dilden dümeyecek dizeler aforizma dediğimiz. muazzam tek kelimem olur kıskandım...




ve alayiş devam ediyor aslında iç sesim ukalalık etme bal gibi kısaknıyorsun uzatarak dese de:)
gönlüm el vermiyor ve bir şekilde düşüyorum bu dizelere...


yorgun günbatımlarında özgürlük agulasın avuçların (ağu olacak herhal?)
şahâdet getir
mimlenmiş suretin erken uyansın
genç bir hayalin sırtına bin
kar altına saklanan kukuletalı yalnızlıklar
ürkütmesin seni
martı yanların kanatlansın/uç


genç bir hayal! tek başına bir bölüm kaldırır bir imgelem. kar altında filan düşmüş olmalı bunca bütünlüklü
mahir zihin izleri. tüm şiirde biçem olarak sadece iki yerde vurgulama eksikliği var bence
o da eylem cümleleri geride kalmış ondan biri buradaki;

ürkütmesin seni bir önde olsa daha esaslı bir etkileme olurdu bence ; bir yerde daha çarptı gözüme. ama bunlar kesinlikle
deformasyon yaratmaz şiirdek bütünlükte. ve iyi ki var bile derim yoksa
daha fazllasına dayanamam çünkü bunca şiir güzelliği içinde :)))))



bilirsin****
mutluluk ruhuna yakın bir kapıdır
ay ışığı toplar gece soyundukça odana
fildişi bir yolculuktan dönerken
gözlerin
dokunur en koyu karanlıklara


ey Allahım ben neler saçmalıyorum şiir yazmak adına bunca zaman diye ve giderek hayıfı artan bir iç ses tonuyla
gelebildim buralalra. ve Mungan geliverdi aklıma ;aşk özeti'yle

zaman zaman anlardın
aşk özetini
zamanın içinde aşk olmasaydı
böyle yanmazdın
böyle serzenmezdin
aşk özetinde seni
seni
bulmazdım....


anladım usta anladım seni şimdi...





o gözler ki
akşam sefasında geyik sesleri
saydam güneşe kur yapan nazlı bir bulut
serçe parmakla tutulan
bir dal krizantemdir aslında

bir dans var ve bu dans tek başına bir vals gibi zarif hem göze hem de
kulağa yüreğe hoş geliyor. vals iki kişyle yapılırken şair bunu tek başına
beceriyo her nasılsa. bu ''yok''bir aşk anlatısı bir de! ve bir de olsa acaba
nasıl bir şey çıkar merak ederim bunu...



ve unutma
unutursak sevmeyi

mor ağlar
siyah güler gökyüzü..



ve bunca literatürün son demi. merdivenin en ucu burası. bir kertik açıp mola vermeli burada!
ve sonraa uçmalı engin göğün kanatlarına bırakıp serkeş bulutları...

sevmek unutulmaz bildiğimce sevilen ya da seven unutulur. ve bu dizelerin muhatabı her kimse
bu şiire iris düşürdükten sonra unutsa unutsa ; önce neyi -kimi- kaybettiğini unutur sonra da aklını!

ve ölene dek; ne siyah ne de mor çıkar aklından!..


serbest şiirin -buraya emanet bir belki bıraktım şimdilik!- en iyilerinin sahibi ve düşünü haya dansını en iyi en alımlı
ve en orijinal tümcelerle yansıtanlardan diyebileceğim esaslı şairi;


tüm içtenliğimle bu derece güzel bir şiir yazdığın ve okuttuğun için tüm hürmetimle alkışlıyorum bir kere daha...

şairin en az yılın şiiridir dediğim KAYRA'sı kadar güzeldi. yazdıklarımı okuyan olursa ona da bir atıf etmiş oldum bu arada.

şiir ve kendi adıma daimi hürmetlerimle...