gölge düşmedi içtiğimiz suya
yüreğimin sofasında düş rengi
geniş ve aydınlık gülüşünle
ucundan tutarken yalnızlığımın...

düşünceyle savrulmadan yolumuz
günler atladık aceleyle deli çağımızı
kazara uğradığımız ayrılık koyunda
yan yana yaralı uçurtmalarımız...

ten kokulu hastalıklı
sarı bir akşamda
insan yaşamayı bilmezse
ölürken açılır gözleri

kusursuz bir iklimdi güzelliğin
sorular heceledim çığlık çığlığa
sana rastlayan ne varsa öğrendim
bir ben rastlamamışım...

bir geldin
ardınsıra kıran kırana ilkyazlar
ama bana gelmedin
ilkyazlar ortası şubatıyım
bana gelmesen de
gitme...


dünya seyirliğinde tek çizgi
tek sana koştum gülsüz birgünsüz
kurşun kalemli umutlarda çocukça
ayaklanarak acemice isyanlarımda
soluyorum açarak göğünde ölümün...



kağan işçen