PUSLU BİR ANKARA AYAZINDAN

“Kırkında bi aşk çıka geldi!” diye
Kulağıma fısıldadığın bir şiirin
Dizesinden çıktım yola.
Puslu bir Ankara ayazından
Yazıyorum bu satırları sana…

Dışarısı dudakları çatlatan zemheri,
içeride yüreğimi kavuran o yanan ateşi..
Kaçmak isterken senden,
Her defasında inatla zorlayan sen
Yüreğimde açılan o küçük boşluktan
İçime yerleşip kendine esir ettin beni...

Sen her akşam bir Ege kasabasında
Radyonun başında;
Kırmızı şarabını yudumlayıp
Beni düşlerken;
Ben taze demlenmiş çayımı yudumlardım
Başkentin bir semtinde,
Penceremden yansıyan ayın gölgesindeki senle…


Aynı gökyüzü altında
Ayrı kentlerde ama aynı şarkıda
Bulurduk kendimizi..


Çalan her şarkının içinde
Kendimizi bulurken
Hüzün kaplardı yüreğimizi…
Ve sonra ardından
O içinden hiç çıkamadığım
İç savaşlar başlardı;
Aklım, gönlüm ve yüreğim arasında…



Günahların boynuna asardım
Yüreğimde taşıdığım sana olan sevgimi...
Sense inadına sevabını anlatırdın
Sevmenin, sevilmenin,
Oysa haram bi sevdaydı bu benim için…





Ve hiç bir yera ait olamamanın gerçeği
Çarpardı yüzüme bi tokat gibi..




Sense hayallerle gelirdin
bir düş kurardın ve maviyi anlatırdın
Sahte sevgilere inat…

Geceyi gündüze katıp aş ederdik kendimize,
Yüreğimizi bölüşürdük her gece yeniden...
Gecenin en koyusunda
Bir isyan başlardı yüreğimde
Sesini bastırmaya çalışmak istesem de
Bir çığlık kopardı yüreğimde, sen bilmezdin..
Derin iç çekişlerime gizlerdim seni ve çaresizliğimi..

Gecenin içinde;
O çok sevdiğim sesine sığınırdım...
Sen şiirler fısıldardın kulağıma..
Kimseler bilmezdi;
Sesinle sarıp sarmalardın
O korkak yüreğimi...
Yüreğine sarılmak,
Yüreğinle sarılmak
Ne demek?
Onu anlatırdın bana geceler boyu...

Küçük bir kız çocuğu misali
hata yapmaktan korkarak yaşardım seni,
Gölge düşmesin diye üzerine titrerdim
Sana dair her bir duygumun..

Uzayan gecelerde saatlerce
Sana anlatırdım kendimi...
Sen anla isterdim korkumu
Ve yine sen söküp at içimden diye..

Sense kelimelerin gücüne sığınarak
Uzun uzun anlatırdın
Silip atardın o yersiz korkularımı…
Umutlar ekerdin;
Korku ektiğim çorak yüreğime..

Umuduna tutunan küçük bir kadın olurdum yine Yeniden yüreğime ektiğin filizle....



Senli gecelerin sonunda
Sensizliğe bürünürdü her yer her şey oysa...
Gece yerini yeni bir sabaha bırakırken
İliklerime kadar hissederdim
Sensizliğin soğukluğunu....

Yokluğunu yorgan yapıp çekilirdim
Dört duvar arasındaki o yalnız köşeme..
.
Sensizlikle oluşmuş
Soğuk bir Ankara sabahında
Senli düşlere uyanmak için
Kapardım gözlerimi derin bir uykuya...
Ve sen bir düş olup gelip düşerdin
Özleminle kavrulan bu yüreğime...

Derin Sevda