Simdi ben bu siire dokunmazsam siir carpacak beni...Neydi bu böyle !
Ney'di sessizce dolan umutkanlik ve izafi nöbetleri gözde...

Bir okuyup bin anladigim Sair
siirine baslamadan evvel "destur" denmeli cogu zaman, ki okundukca anlayarak ve aktikca yürege anlatilan
nasil olmasi gerekiyorsa öyle oluyoruz iste.

En cok takildigim su kita var ya alip o siiri ben nerelerde okutsam da herkes nasiplense dedim
ki Hayata 1 siirlik araya talip idi sadece o kita bile...

" söktüm adını -sözümona- zihnimin tamburasından
ergenlik yakısı gibi atkılar var boynumda
u m u t k a n l ı k diyorum şimdi adına
ki; tüm aramalar bulamamaya!
maarif bir bonkörlükmüş ayrılık
yine müşkülünce muzdarip hayat
ne olacak iyiyim desem
senden sonrası daha da bayat"

sevmelerde unutkanligi bilirdim de bu umutkanlik yok mu aldi götürdü beni kendimi sakladigim yerlere.
Kuyular yoldas icime bilirim ama arada bir bu sekilde dilimi cözen kelimeler olmasa bir de kimse bilemeyecek ahvalimi-ne güzel olurdu lakin siirler izin vermiyor kendimi saklamama, tutup cikariyor isigini saldigi bir dehlizin günesli yamacina...

" ak gözlerde kiremit rengi
gideni kalandan çıkardığında, yaşam
düşle beslenir kapkara bir proleterya
mülteci iklimler dokundukça aklında
makbere sığınmak her defasında
biraz da inkârdan şifa ummak
sabahı akşamlara sararak
uydurduğun Pinokyo türküsü"

Tüm sözler yürekten akip göze dolmadi mi gri renkte, tüm yaslar nar'a düstükce köze dönmedi mi ates renginde
Hangi makbere siginmak deva olur yaralarda, hangi dua sifa tuz basilmalara...
Sabahlara siir sakladik nar agaclarinin altinda, aklimiza simsekler gibi caktikca firkatlar biliyorsun degil mi Sair...

Biliyor
evet biliyor bu sair bize ne anlatacagini, hem de en alasindan.

Ne diyeyim
paylasip kutlamak istiyorum sadece kalemi, zira yanginlara su olacak kadar engin degil artik okyanuslar.


Saygilar.







Nar-ı Çiçek tarafından 11/16/2011 10:29:26 PM zamanında düzenlenmiştir.