Hüzünlü durakgöç etmek isterdim senden oldukça kabarık bir defterden çiçeklerle bezeli yeni sayfaya bütün gelincikli düşlerim bir arada derttaşım olurlardı yine kalır mıydı usul adımların yüreğimin bir damarında çarpar mıydım kalın bir oduna onca çimen çiçek arasında oturup ağlar mıydım uzaklaşmak isterdim merhabandan o en hüzünlü durak o sana ulaşmayan istasyon o sana varamadığım aylı pencere bir sardunya çeker miydi kokusunu gözlerini saklamazdın bilirim benden öyle masum saatlerce bakardın utanır saklanırdım içimin köşesine beni bırakıp gitmezdin orda bahaneler yaratırdın bir kez görmeye atamazdın bir türlü o zor adımı çakılır kalırdın kuru bir sandalyede bu ben değilim derdin içinden ,bu ben değilim kendisini kurallara zincirleyen adam bu ben değilim böyle akıllı, uslu, kalbi yanarken bir daha çıkamazdın merdivenlerimden bu elbise yakışmış mı diyemezdim biz böyle üzülürken, bize kim üzülecek gülemeyecektin kahkahalarla , ayrılamazken benden adı kader miydi , neydi ? sürükleyip götüreceklerdi eteğinden ! 14 11 2011 Nazik Gülünay Şiirimi güne taşıyan seçki kuruluna çok teşekkürler Ayrıca sayfamda sıkça gördüğüm uğur böceklerine de .. Değersem ne mutlu. |
Beğenerek okuduğum bir şiirdi...
Çok içten ve samimiydi...
Tebrikler gülen şaire... Hep gülmen dileklerimle
Sevgiyle ve şiirle kal...