Bu sokaklar bizi anlatmıyorbu sokaklar bizi anlatmıyor ne sen kaldın ne de ben tuzaklarda merhaban ezgin sokağın mırıltısı kolay değil , zor tepeye çıkıp bakmak insanlara eteklerinde sürünmek kadar söylenecek bir sözü aynı anda ikimiz söylemeyince evet sözcükleri boşlukta alay ediyor bizimle içimizde kalan sözler zıp zıp zıplıyor yanımızdaki yabancı insanlarla kol kola kolay değil zor güneşi iliklerine çekememek rüzgârı es geçmek suskun kalmak her çiselti yağmurda seni düşünmemek yutmak yolların çamurunu birdi ikimizin sesi nehrin denizle birleşmesi o denizde martılar yalpalamadan uçar dümdüz kayıp giderdi , deniz motorları belki ellerimizdeki ,yüzümüzdeki çizgiler anlatır bizi eski aşk günlerinden bir mühür, çiller uzaklarda kaldı her sözümüze evetler kimse kimseye evet dememiş oysa bütün sözler kurmaca , umutlar hayır mavisini yüklenemeden gökyüzünün o bal rengi gözüyle yeşilleri akıtarak hızla ,her zaman su zamanı dokunarak çiçek köklerine taşları göre yıkıla her zaman girip çıkan , insanlar zamanı toprak tenli su gözlü hayatta emekleyen insanlar kimsenin başı çekemediği her şeye razı her şeye hazır sırt dönüp oturulur mu hayata ya günün doğmasını unutmak kör kalmak işçi ellere bu sokaklar bizi anlatmıyor artık sesler arasında sesimiz nerde ?.. 20 7 2009 |