geceden arta kalan
gülüşüne sürdüm yüzümü
uyumazlığım bu yüzden
sabaha umursamaz bakışım
uyuşmazlığım hayatla belki de
iki kere ikiye nefretim

farkında değilmişim
henüz doğmadan da ölüyor insan
gönül bağımı koparan
akbabaların çığlığına bakıp
güldürükçü yazmışım
alnımın ortasında bir şaki

kaldı mı ki etrafımızda uykulu
oysa seninle ağlamak
son bir defa güneşi gören
gözler için bile dildir
kül olur kararan odlar
eyvahlarım dahi dönüp gelse

uykular yalnız sabahlara kuz
simitçi sen de gel kapımıza
pencereleri bırak şimdi
dümdüz bir adam ve kadın için
bize huzurlu bir hayat bırak
belki ölüm çok yakın fırsat olmaz

sevdamdır diyen nefesim
incinmiş dualarına takılır kaskatı
sözünü unutmuşum ama nasıl
kirpiklerini hatırlarım bak
gözlerinden geçtiğim sığ dereler
boğulmuştur bilmezsin

inceden söyledim toprağa
gel ki nail olsunlar dedi yüzüme
latife etmişler zehri içirenin özrüne
diyorlar ki ölüden çıkar mı nefes
vurun sazlara ey cümle alem
aşk için makamı tutturmak yeter