Sonra saklanıyorum gecenin ardına
şiirler besliyorum Yüreğimde
bebeğini kaybetmiş bir anne gibi
sokak sokak arıyorum seni
bu şehir anlamıyor halden bildim
gecesi ayrı günü ayrı muamma
bu şehir dilsiz bu şehir lugatsız
kalbimde kalan son kalemi de
kırıp yollarına fırlattım

patikada bir çiçek sanıyordum ki
adını uzun zamandır bilmediğim
kopmuş bir inci kolye misali dağıldım
dara düştüm daldan düştüm sonra
dalga geçtim kendimle bir süre daha
eski sonbaharlar geldi aklıma
ıhlamur ve at kestanesi ağaçlarıyla dolu
o yollardan çıktım sokağa yokluğunla
şurası bestekar burası Sakarya

ardı ardına geliyor hatıralar
gülerken dişleri gözüken insanları seviyorum
alay edenler müstesna tabiidir ki
ömrüm kusmuktan şehirler atlası şu sıralar
hiç bir hesap kalmadı ki ödememiş olayım
dostu dosta vurdurmadım hiç yeminle
bütün sırları içimdedir sevmediklerimin bile
benden kaypak bir intihar çıkmaz
yalancı bir dindar yahut hovarda ihtiyar

benden sensizlik çıkmaz sevdiğim
aramızda kıtalar olsa da bu böyledir rüzgar
gönlümün şehreminidir küçük ellerin
doğduğun günden beri müptelasıyım gözlerinin
aşkı sende tanıdım kavgasını ekmeğin
yokluğunda umutsuzluğunu varlığında sevdayı
her şeyinin içinde var olmuş hiç bir şeyin olsam da
her hakikatin içinde beraber kurduğumuz hayal
mutluluğun mutluluğumdur sevdiğim orda kal