Herkesteki Hiçkimse
gece kazandı
kendi ağırlığımda eziliyorum ölümden korkum yok daha iyi görüyorum gözlerimi kapayarak içimdeki gözlerini güveniydin uzağın yol yorgunluğuma o tanrının bana emaneti ben onun yalnızlığa emanetiyim yalnızlık yeniden tanrıya emanet gökyüzü ağladı yeryüzü yaralandı çok görmüyorum gidişini herkes sevdiğini sandı hiçkimse sevilmeyi bilmedi sen sandın ben bilmedim herkesteki sevgi hiçkimsede sevilmedi kağan işçen |