Gurbete Gurbet
gök gevşek bulutlarla delik deşik
dargın bakışlı kuşlar kaldı ağaçlarda deniz sarıdan griye ağlamaklı uzağa susuyorum toprağın namusu olurum ölürsem seni severek seni kovalarken ölümü bile geçtim ömrümü göremiyorum çarptığım soğuk şafakta başlamayı kaybettim ötesiz bir kimsesizlikti senin kendini anlayamayışını anlamak yabancı bir şehrin kömür kokulu akşamında ılık gözyaşı gibi çağla yaprakları ayraçları yalnızlığımın ağlamaya başlamadan kaldığım yerden devam edeceğim olmayan boşluğuna gurbetinde: kuşlar dağlar yollar trenler yanındayken: umutsuzluk... sabah serabınla başlar gece rüyanla biter ayrılık ömürle gelir ömür ayrılıkla gider... kağan işçen |