kımıltısız akşam sokaklarının soğuğunda
kaybettiğim gençliğimde kaldı özlemeyi beklemek
bulgur kokulu sarı kış sofralarının mecaliydim

daha hayatın anlamını çözememişken saatlere bakmak
iki şehrin gün kesitlerine vuruldum
senden önce ve ayrı ayrı

şarkılar yaz sıcağına benzerdi ya da
şubat öğle sonlarına
şimdi başka şehirde ve şarkısız
günün kesitlerine bölüyorum güzelliğini

dışarıda üşüyen ıslak yapraklarda aklım
pencerelerin ardında rüzgarın karanlık eli
kamçılıyor içimdeki korkunç uzakları

saygılı yağmurları söyledim yüreğindeki loşluğa
göz kapaklarının altına gizlediğin
şimdi kendin de yoksun

yeşil ve nemli sularda çıkıyorum sabaha
mutsuzlukla boğuşurken tüm kandırmacalar
kimsenin yüzüne bakmıyorum
yalansız yaşamak için
çayın buğusuyla selamlaşıyorum ilk
çaresizlik...

kağan işçen...