SON İSTEK/bitti, geçti gitti üç beş nöbetlerinde kaldı, dağın çığlıklı sesi gözlerimiz kapalı artık, korkunun üşümüşlüğüne al kırmızının şavkı üzerimizde uğul uğul mavi göveren gök özgürlüğe çekiyor bizi gidiyoruz çocukluğumuza doğru…/ canevimi dağlayan sancı açlığım, susuzluğum, uykusuzluğum tabanlarımdaki su toplamaları ve çözülen dizlerimin bağı onlar da geçecek yattığım yerde gün açmayacak gözlerimizde ama bak! ışıklar içindeyim yanındayım işte süresiz izinliyim artık dönmeyeceğim geri ağlama, sakın ağlama anne düşün sadece acaba kurtulur muydu vatan, bizler yanmasak! senden son isteğim toprağa her elin değdiğinde saçlarımı okşarken mübârek ellerinle henüz izne gelmeyen arkadaşlarım ve onların anaları gelsin aklına ve bunu hiç unutma her duan, av peşinde dolanan zebâniler için olsun çatlayıp, saçılmasın zehirli tohumları ki, düşürdükleri her fidana gülmesinler ağız dolusu! sizler! ey halkım sözde değil, özde unutmayın bizi ! attığınız her adımın vebâli uzandığımız topraktan gelecektir bilin… Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |
hiç eksilmesin ışık
hiç...
Sevgimle