IŞIĞIN YOLLARINDA
karanlıktaki ipek kanatlı pervane
bir ışık arar kör kandilde günlük saltanatına mezar olsun diye. sorsak ne söyler adını, ne anlatır yaşanmamış aşklarını. ortasından ikiye ayrılmış bir belalı hüzün çöker içime, pervanenin ışığını aradığı saatlerde. bir yanında resminin yarısı vardır, diğer yanda diğer yarısı yer alır. karanlıktaki son nefeslik sigara bir küllük arar kör kandilde kor olmuş ateşini söndürmek için. ne anlatır dumanına saklı efkarımı ne de dindirebilir yalnızlığımı. hasretin yel vurmuş başak gibi tanesi dibe düşmüş, uçup gitmiş rengi. canımın yeniden sigara çektiği saatte tanrılara adanmış, adı bereket olan önce tarlaları yakacağım, sonra ateşimi. Cevat Çeştepe (eski tarihli bir şiir) |
pervane ışığını bekler; aşkla, etrafında dönmeye değerliğinden...
karanlık işte bunun için vardır; ışıkla pervanenin yokluğunu , vazgeçilmezliğini anlayabilmek, o yoksunlukta...
karanlıksız aydınlık olmaz! karanlıktır ışığın muhteşemliğine dayanak olan ve pervanedir ışığın vazgeçilmezliğine aşkla dönen....
iş ki , karanlıkta bu ince ayrıntının ayrımına varabilelim ve karanlıktan çıkabilme istek ve çabasıyla yürüyelim ışığa pervane olarak...
her zaman muhteşem, her zaman ayrıcalıklı, her zaman yerel değerlerini muhafaza ederken, yerelden evrensele akabilen , her zaman sosyal ve toplumsal idrakle dolu sorumlu kaleme saygı ev dostlukla...