Artık dokunmam gül dudaklarına
alırsan alnından öpsün selâmım
varsın değmesin parmaklarım tenine
kollarım yerine sarılsın saçların,
bulursan duyarsın
sesimi de sulara döktüm şafak köprüsünden
dinlensin kulakların;
sahi değilim uykusuz gecelerinde
dünü sessizce gömdüm toprağa
gözlerime mil çekti tek heceli bir söz
bundan böyle eller baksın yüzüne!

Saydamım
sırçadanım
bir fiskelik sözle kırılanım.

Dağıldım karlı dağlara doğru
fırtınaya karışan saçlarım toplanmaz
buz bakışlarım çözülmez artık bu ayazda
yabanlara yem oldu dilim;
düşlerim yaralı kırlangıç
kalibim de kınalı keklik,
ne zaman konsam gözlerine benzeyen ırmağın kıyısına
havalanamam
uçamam;
aşkıma inat aşka gelir namlular
avcılar haykırır peşim sıra
karda keklik izi var
karda keklik izi var!..

Artık yokum
dualarım tutsun elinden!

ö.n