Lanetlenmiş MelekŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bağırma Eylül kulağımın dibinde durdur haykırışını bende insanım..
Dayanamıyorum uyuştu tüm duygularım narkoz artığı bir hasta gibiyim düşsel bir ameliyathanede. Yolladım emanet şefkati, her güzel şeyi, haziran’ı, temmuz’u çocukça oynadığımız oyunu zaten hep ütülüyordum sana... Titremekten yorulmuştum zemheri şubat’lara…Yoruldum be yoruldum işte Yok refakatçim artık yalnızım yine baş başa kendimle. Hem ben kendimle bile geçinemem alışmışım yalnızlığa. Yaşayamam kavgasız, düz gitmemeli hiçbir şey.. Med cezir halini severim denizin, şarkıların eskisini. Rengin en soluk en mat olanını… Caf cafsız hayatı… Bodrum katını severim mesela evin en çok kimse görmemeli ağladığımı hiç kimse.. Ayna bile.. Kırarım orada bile gururumun düşen yanını.. Onlar da sevmez zaten beni tescilli hüznümün huzursuz kaçkınlarıdır. Hiçbir duygu kabul etmez beni yüreğine… Benimse yüreğim yok( yok işte) hiç olmadı ki… Kimim? Kimseyim! Hiç Kimseyim! (Lanetlenmiş bir meleğim) .... |