DOYURA BİLMİR
İnsanlar Tanrıdan uzaklaşıblar,
Yahşını, yamandan ayıra bilmir. Zalıma dövləti batmanla verir, Mazlumun karnını doyura bilmir. Fələyin çarhisa tersine dönür, Göylərdən mələklər, iblislər enir, Nə insan oyanır, nə Tanrı dinir, Pozulur mizanı, kayıra bilmir. Ağ gedir qaranın toruna düşür, Zalım ovçu kəməndini bərk eşir, Yayoxu şikarın bağrını deşir, Taqəti azalır, böyürə bilmir. Zalımın zülümü, həddini aşır, Kasıbın səbr edən kasası daşır, Zamanın kələfi yaman dolaşır, Cəhrəsi ilişir, əyirə bilmir. Coculu, dəyişmə, pozma halını, Bilirsən dünyanın qeylü-qalını, Bərkidə bilmirlər düşən nalını, Yalın ayaqlarla, yüyürə bilmir. |
Üstâdım; bu eseriniz de çok mükemmel... dokunup- değerini zedelemekten korkarım.
Hürmedlerimle Selâmımı bildiririm.
Kadir Yeter. Trabzon.