POYRAZ SAVRULMALARIölüm(ü) kovalıyor(um) uzun zamandan beri uysal bir kedi gibi eteğindeyim yine artıyor kül birikintisi içimde sanki, hep bana denk düşüyor ekmek payı taşıdığı hüznün soğuk ürpertisi esiyor üzerimde bir miskinliğe düşse(m) işitmese(m) söylediklerini olmuyor /olmaz rüzgârın dili poyraz savrulmalarım bildiğim yere çözmek istediğim düğüm yakın yanık yankıdan gelen karaya demir atmışlığı yaşam akışına götürüyor denizindeki sandalı suyun yüzeyindekini görse de göz göremiyor derininde olanı dünyaya ters bakışı öğreniyorsun tersine döndüğünde sonra giderek bir ipekböceği sabrı ve sakinliğine büründürüyor hayat seni uyuşuyorsun acılarla… Hâdiye Kaptan © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
Güzel boncuklu şiirinizi kutluyorum.
Saygılarımla....