BİR YAVAŞ ÖLÜM ŞEKLİ
sözcüklerim birbirini yuttuğunda
kelimesi tükenmişti cümlelerim ve karnı acıkmışçasına iştahla yazılmayı bekliyordu şiirlerim Koynumda sakladığım noktayı koyamıyorum son mısranın bitimine tiz çığlıklarım kulis arkasında sessizliği bozarken suskunluğa mülteci edasıyla sığınıyor her satır toplama kampına gözlerimin gözlerindeki esaretimin bitmeyen işkencesi birden öldürseydi kalbimin derinine acısı işlemezdi bir yavaş ölüm şekli bulunduğum etimi kemiğimden azar azar koparan kartal pençesinde her bir uzvum sızıyor kanı yamaçlarından her bir harf darağacında sallanan idamını bekleyen mahkum dile gelmeyecek anlatmak istediğim bilmeyeceksin kelimelerimin yetersizliğindeki bi-çareliğimi karanlığı yırtan ümit ışığı cılız titrek sönmeye yüz tutan ruhum bedenden ayrılırcasına son nefesim çıkmaz gırtlağımdan bir sükun belirir huşû içinde gökyüzüne hüzmesi başucumda eriyor sonsuz sükunete tırnaklarımın dibinde mezarım olacak kara toprak köleliğim son buluyor kanı siyah yüreğinde azad ettim bedenimi ruhundan bırakıyorum evrenin gizemine BİRGÜL AL 07-07-2011 |