Git dediklerinde kalmanın
Kal dediklerinde gitmenin anlamını öğrenemediğim için
gitmem lazım...

kendim gibi gördüğüm tüm suretler adına
iki yüzlü hayatlara sığınan yaşamlar adına
gitmem lazım...

gururlu bir hayatı yaşamak için
onurlu bir sevgi bulabilmek içn
gitmem lazım...

ve mutlu olmadığım halde mutlu olmak için kendimi kandırmaya
gitmem lazım...bu gitmeninde bir dönüşü olacak elbet

Tenhasında yalnızlığın bir ben kalır geriye
Darağacı yanı başımda durur
Bir ben gitmek için ecele

Kifayetsiz kelimeler yol göstermez sevgiye

Bilmiyorum, bilmiyorum
Baharı olmayan kaç aşk daha
Beni böyle sürükleyecek çaresizliğe

Hani tutuştursam diyorum ucu ucuna sevdayı, küllerini savursam

Geri dönüşü olmayan bu zamanda
Pervasızca koşuyorum imdat çığlıklarına
Kalabalıklar sağır odalar arkasına saklanmış
Kimse Duymak bile istemiyor birbirini

Söyleyin ne olur, söyleyin bana
Şimdi kim koluma sıkı sıkıya bağlar vefayı

Ey Yalanına kandıklarım
Ayrılığına yandıklarım
Ey Sevgi diyip başucunda ağladıklarım
Dost diyerek inandıklarım
İhanetin gölgesinde kalmış bu eser sizin

Ben şimdi vedalarımı bıraktığım yerde
Gitmeye dair yarım kalmış sözlerin tam içindeyim
Bu yorgun akşamlar son bir türkü yakar yalnızlığıma
Ve yine gitmelere…

Mehmet Emin Karademir