Filistin
Filistin…
Filistin’im… Can kardeşim Yıkılan evin… Dünyam Feryatların… Gözyaşım Dökülen kanın… Parçalanan yüreğimdir Gazze de bombalanırken çocuksu hayaller Kana susamış hainler durmadan gökten ölüm yağdırır Unutulmuşluğun içinde Gördüğü halde oralı olmayan insanların gözü önünde Bu gün Kudüs’ün tam orta yerinde, vuruldum Filistin’de paramparça dağılıyordum Ve kimse bilmiyordu… Yalan… Aslında herkes görüyor ve biliyordu... Şimdi bir özgeçmişi kalmayacaktı yaşamlarınızın Ve güneşi yoktu… Kör gözlerimizle bakılan yarınların Filistin’im can kardeşim Mahalle aralarındaki koşuşturmalarınızdan geriye Bombalanmış bedenleriniz kaldı… Siz insanların hakları yoktu Bir taşa karşılık bin mermi Kendi kanununu yazanların kitaplarında Bu düzen… Katillerin ve uluslararası işbirlikçilerindi Siz ağıtlar yakarken ölümlerinize Onlar çılgınca atılan kahkahalar içinde Dur diyen olmadı Şu size seyre dalmış insanlar Az değil koca bir ümmet susuyordu Hiçbir şey değil de en çok seni bu yıkıyordu Ahmet Yasin şikâyet ederek feryat diyordu Yakında bizim büyük ölümlerimizi duyacaksınız, diyordu Ve Filistin’de Ölüme kafa tuta tuta gidiyordu Yiğitler ölüm meydanından böyle geçiyordu Duyduk feryatlarınızı Duyduk ölümlerinizi Umursamadık olanları Umursamadık yapılan eziyetleri Umursamadık ölümlerinizi Umursamadık… Özür dileriz… Özür dileriz… Şimdi dayan Filistin’im… Ağlama… Doğduğunuz topraklarda Tarihinize bulaşmış barut izleriniz silinecek Göreceksiniz bak… Gülmek en çok ağlayana yakışacak Sokaklarında yorulacak koşarken çocuklar Mutluluklar yollarınızda savrulacak Düşersen… Hepimizin biteceğini biliyorsun Dayan… Hiç kimse Görmeyecek Bilmeyecek Sadece sen bileceksin Sen Filistin’im Mehmet Emin Karademir |