güz gözlü nehirlerin çıplak kollarında
balıkların oynaştığı saatlerde
bir hüzün sarar ellerimi
çapraz yolların imleri uzar yüzümde






sazda zevkte yokuşların tirşe mor sultasında
eskil yarasalar avlar gecemin ortasını
sesim yankılanır koyu kuyuların kuytularında
bir yalan olur ömür gül güneşin ardında






buz saçakların ilmekleri dokur bekleyişleri
irtifâ kaybeden nirengi noktasında
üzünç ipil ipil kaynağımın var oluş sebebi
mutat savaşlardan yorgun sürüklenir dizlerim






kırılgan çırpınarak geçen yitik günlerim
öteler ürkek titrek gökkuşağını
kızıl söğüt ağacına yaslanır kimsesiz başım
ölüm düpedüz yaklaşır gözlerime uysal








‘’ey iki adımlık yerküre
senin bütün arka bahçelerini gördüm ben ‘’


miadı doldu münzevi imgelerimin




ölüm
gel artık












gönül gençyılmaz