BU ÇAĞ BİLGİ ÇAĞI DEĞİL, İNSANIN DEHŞET YALNIZLIĞI OLACAK!..

Bir kere şiir yazmaya başlamışsanız/başlamıştır hayat uzun menzilli itirazlarınız ve ''kalabalık yalnızlığınız'' çoğu zaman içinizin sokaklarına çekilip kalabalıklardan kurtulacağınızı sanırsınız oysa o da bir yalnızlıktır!..Yalnızlık bir kene gibi yapışmıştır ömrünüze ne yana dönseniz hep çoğalan bir yalnızlıktır. Evet ''haziranın gelip, temmuzun gitmesi de umurunuzda değildir...''

Orda, burda, kalabalıkta, dağda, ırmak boylarında, köyde, şehirde, yalnız olduğunuz için yazarsınız. Bir yanıt, bir soru, ünlem olmak için yazarsınız...Hayata fırlatırsınız imgelerinizi, ünlemlerinizi, birileri bulur ve alır. Aslında o şiiri okuyanda işte o şiirde yalnızdır. Ki insan yalnızdır, ana rahmine düştüğünden beri.

Özetle, bir şair adalet duygusunu, entellektüel vicdanı ve coşkusunu taşımaktan uzaklaşmış nicel kalabalıkta yalnızlaşmamışsa bu 'yeni hayat'ın ve 'yeni insan'ın şiirini, yalnızlığını artık kim/nasıl yazacak? Öyle ki herkes kendi yalnızlığından bakar, kendi kalabalığına. Kendi kalabalığına...

Her şair, şiirine kendi yalnızlığını karmalıdır.
Çünkü büyük bir şair olmak için, devasa bir yalnızlık ve büyük bir hayat yaşamak gerekir.

ŞİİRLE VE YALNIZLIKLA...









Birdal ERDOĞMUŞ tarafından 5/28/2011 12:38:43 PM zamanında düzenlenmiştir.