SİVASDA BİR KİTAP
Göster-e
Göster-e Kırıldı kalemin kemigi ortadan Ateşe verdiler yüreğini,gözlerini On sekiz yıl Geçti aradan bir asır Betonun rengi kızılmı kızıl. Bir perde nedir ki? Bir perde gri renklidir Bir perde isterse geceyi alevlendirir.. Külünü görürüm.. Yangınlar, Yangını ateşleyen azgın suratlı hayvanlar.. Baktı ölenler gökyüzü penceresin’den. Aşağıda ölenlerin,yaşayan bir kaç bacısı Bakanların gözyaşları Türkülere ağır ağır damlıyor.. İlahi melekler gülümserken Kuşun kanadıyla iniyor kitap Kitap mı kitap... Konmuş madımağa bak! Külden doguyor bir kalem Kalem mi? yazıyor... -Kitap otuzüç safya’da barışı anlatıyor; Ve pir sultan yattığı yerden kalkıyor, Ve benim asırlık yüreğim,uyanıyor Ve külden yaratılıyor insanlar Ve insanlar umuda uzanıyor Ve uzanan elleri çocuklar tutuyor Ve güneş tuttugu orucunu bozuyor Ve açlıkdan ölmek günah sayılıyor Ve günahkarlar tanrı etegine saklanıyor Ve hiç olmamış gibi peygamber sesine koşuyorlar Ve kitap inadına-inadına bagırıyor Ve tanrılar kenti munzur taşıyla yıkılıyor... |
Tüm insanlığın yüreğinde insan sevgisi olması dileğiyle efendim...
saygı ile