CİYAK MAVİturuncu saatlerde başlıyor fondipler tarumar lehçeler dolanalı azlime öte, beri, kıyı, köşe kalmamış kar kaplamış benliğimi kesik tümcelerle öksürüyorum mahvetmiş, dağıtmış hırpani kuşkular ciğerlerimi varlık halini satmış köleler gibi hürüm! seni sana emanet edeliberi biraz daha dolaşıyorum kendime ’’kendine iyi bak’’ çıplaklığıyla kelepçeli kaldırımlara düşmüş ufuk çizgisi iyiyim işte! daha ne söyleyeyim ki!.. kenar süsleri boyuyorum tuvalde ortası yarım renklerle düşüyor bahr* mutlu çiçeklerden gür ağaçlar çiziyorum sana inadını doyuruyorum say! hele sararmış benzim mailere değince görüyorum gözlerini, yemyeşiller yine! alıp, götürüyorlar gömüyorlar derin ülkelere z/avallı bakışlarla yürüyorum aşina suretlere kan rengi kadim muştularım oluyor dizi dizi bir aleni, bir kaypak kımıldıyor menevişler ruha teslim semazenler gibi kaybediyorum kendimi kendimde zorlanıyorlar çengele mıhlı sorgularda hayli perişan baharlar kuru boyalarla yıkadıkça hüzün halimi ... gecikmiş pastel tonlarla kandırıyorum ciyak mavileri!.. öfke nöbetlerinde bozuluyor yüzümün ütüsü koparıp atıyorum o vakit bulutlardan yağmur izlerini zor oluyor mihman teessüflerden kurtulmak sıraya girmeden biniyorum otobüslere ’’yorgan altı düşlerde ararken seni’’ kimsesiz d u d a k l a r d a bekliyorum trenleri! ayakta yolculuk yasak bana! ve tek bilet alıyorlar hâlâ! senden başka herkes tanıyıp hürmet ediyor lütfen y a ş l ı l a r a yer verin! iyiyim ben iyi!.. ToprağınSesi . |