Bir Sayhanın Desibeli En 'Sen' Perdesi
ölürdüm oysa bir göz ucuna tek bir canım’a köle... hafife aldım namluyu kapamayı denedim ellerimle gider sandım kaybolur, kafamı kuma gömünce bilirdim oysa tükenmezdi kolayca, dinmezdi bu kamet, zoraki susturulsa da terk edemezdim seni hilafı kesik üç beş cümleye binip de... s/aklayamazdım seni içimde! ne siyah paltolu gözlüklerle ne unut, umursama , sufleli türkülerle bırakıp gidemezdim o iç/sel haletin asri peşmergeliğiyle hilafsız sendeydim işte ne desem de!.. yığın yığın aktım az önce yine resmine kurbağalama, sırtüstü, yüzükoyun aşina tüm stillerle arşınladım, daldım irislerine utandım, eğlenirken gamzelerinde umursamaz, acemi zangoçlar gibi sallandım, küpelerinin aksinde zıpladın kaldırım serçesi gibi kuytularıma tutamadım dizginleri baş edemedim döküldün yine içime buz gibi benzer resimler, siluetler, kokular, kesmedi dinmedi ne yapsam susmadı özlemi kalın sesli çocuklar susturamadım o haykırışın, desibeli en ’sen’ perdesini... kızıp buruşturdum kendime acır halde geçmişi söküp attım _sözümona_ kör ceplerimi kör kötürüm sesler uçuşuyor çınlıyor tersi bir telaş avuçlarımın içinde tüm cemreler sardı topa tuttu vuruldular teker teker, serildi kırlangıçlarım yerlere buram buram sen doldun boğazıma tavan oldu yine sesinin tonu derin bir nefese gelmedin yine! kıstım gözlerimin altını kimse görsün istemedim ve yalvardım sefil bir uykusama olsun diye ne kadar aç dolaşıp tok sallansam da! kalinka oynuyordu gözlerin, zihnimde, hâlâ ...
biliyorum şimdi adının harflerini sökmek istedikçe önsözden sıktıkça, cenaze var gibi dişlerimi delecek ruhumu şettelerin yine çilingir gibi sensiz yaşamak ağrısı daha ne kadar asılır dar vakitlerime bilemem ama, sende öleceğim buna eminim!.. ToprağınSesi ( Cansız dizelere can veren, ruh katan değerli arkadaşım Alpdoğan Akyüz’ e bir kere daha emeğinden ötürü şükranlarımı sunarım ) |
finalde şiirde güzeldi keyifle okudum yüreğinize sağlık kutlarım