Elini Attığın Her Yerde

sensiz ben bütün acılarda varım
ve ancak sen yanımdaysan hatırı sayılır ölümün
sokak ışıkları kaç kez unutulur ki
sensiz...
yalnızlığımı uzay boşluğuyla yamalıyorum...


ben aslında hiç aşkı anlatmadım
seni anlattım
ben aslında hiç aşk şairi olmadım
bir senin şairin oldum
bir de yokluğunun


ne olur bir kez de sen ağla
bahar kırıklarıyla dolu kalbim
gözyaşlarının tadına baksın
gülmek için durmam bir daha yoluna


ve yaşamak ham bir oyuna dönüşür
olgunlaşacağım dizlerinde ölüşümle
hergün batımı göze alsam da yalan olmayı
şimdi şu kırlangıç fırtınasıyla talan olmayı
gamzesi olur ümitsizliğimin
bir nefeslik gülümseyişin
acılarımın kar yorgunu anlamına...

kömür karası hazanımızı
papatya beyazı ilkyazlı türkülerle karşıladım
darılmadım beni koyup gidişine
biraz daha oyalandım yokluğunla
yokluğunu yokluğumdan öte bildim...
seni hep kendimden çok sevdim...


sana kıyamam gözlerimle
sakınarak solurum havayı
incitmesin bakışlarını nefesim
sana ayrıntılarımı ayırdım
çekinme...
al
buyur
elini attığın her yerde bir parçam kıvranır...

Kağan İşçen