Sırtı Terli Bir Yoksunluk
Sırtı Terli Bir Yoksunluk
kent huysuzlaşır otobüsün camlarında hasta yüzlerin güçsüz buğuları evler bencil alt balkonlar hala güne hevesli bütün uzaklıklar payıma düşen... bende karşılıksız bıraktığın ara sokak çocuğu sevgisiyle suçlanıyorum hayata sırtı terli bir yoksunluk arşınlıyor gülüşünde güneşi kağan işçen... rus ruleti oynar zamanla şarjöründe sensizlik yenilecek tarih kendine gelecek bütün adresler intiharlar gerekçesi tozlanmış şu boşluk sonumu tek tek kirpiklerine mıhlayacağım karanlığa da olsa yumulalım birlikte benimle ölümü paylaş gideceksem de seninle gideyim herkesin gittiği hiçbir yere... Kağan İşçen |