I

Hafif bir telaş hissettim galiba gidiyorsun
ellerimden anladım şaşkınlığımı
a y r ı l ı k şimdiden yüreğimi uyuşturdu
artık akortsuz gecelere kapanır gözlerim


dönmemek için mi gidiyorsun
çocukluğuma eş ninnileri kim söyleyecek bana
hasretinle koyun koyuna uyuduğumda
donmayacak mı kirpiklerimde gözyaşların



II

dut ağacından düşmüş gibi gökyüzü
bir yanı hep kırık
beyin ölümü gerçekleşti gözlerimin
dilimde kaybettiğim hafızam
diyemediklerim mahşerime kalsın


sağımda solumda gidişine bakan uzak yüzler
hepsi solgun intihar nöbeti gibi
midemi bulandırıyor bu hüsran
aralıksız kusuyorum ayaklarımın altına
parmak uçlarımıda üşüttüm galiba



her şeyim zıtlaştı
gözlerinin kahvesine sade diyecek kadar
sesi soluğu kesilmiş bir sevda
uğursuz gözlerde hayâl olacak


kaygılarımı bulutlar götürdü
çizemiyorum artık güneşin tam ortasını
seni hatırlamak adına
yalnızlığıma konuk olan şarkıları dinliyorum



.../ veremli şarkılar kamçılıyor


sana muhtacım
söylenmemiş muamma sözcükler için
bu yüzden bütün perişan kelimeleri toplayarak
şiiri mi paramparça ediyorum


III

bu ne telaş
içimdeki sıkıntının sebebi sen misin
yitirecek miyim senden arda kalanları
herşey biter diyor aklım
ne çıkar ayaklarım karanlığa karıştıktan sonra



kollarımda cansız uykular sallıyorum
dehşete uyanıyorum her sabah
eşkâli olmayan rüyalar gördüm
suratını kustum mozaik tuvalete



öyle doygunum ki yokluğuna
sırt üstü yatıyorum sindirmek için
sende bittiğim tüm sözlerimin isli ağrısıyla
kalp krizi geçirmiş duygularım
şimdi seri katil hayallerimin celladısın



IV


kimseye aman vermeden
anlatıyordum aldatmadan
anlaşılmayacak kadar özet geçiyordum seni
ağır konuşuyordum aslında
topla dilimin günahını
yol ayrımları ayrılmışken içimde
çocukluğumda geçen trene bin ve uzaklaş


.../ inan ki yıkılmayacağım ardından


çok geç artık
berzâhındayım pusulası şaşmış coğrafyamın
içimi çürütüyorum gülümseyerek
ben çoktan indirdim bu aşkın bayrağını
özentili bir ölüm bıraktım sana
bir sâlâ da ellerim kapansın yüzüne

An/kara ...

yalnızlık abidesi