akıl zembilime doldurulan ağır sözler
direncin demirini dikti içime
içim konuştu hep dilim lâl iken
yansısını bekledim, her gündoğumunda

infilâk içimdeydi
lezzetine varamadım yaşamanın
sabır bayrağını kanatarak dikti ellerim
yine şükreyledim Tanrı’nın elime tutuşturduğuna

küstüm barıştım
hep kendimle oldu kavgam
arındım kinden
kibre izin çıkarmadım ruhumdan
dobroydum, kovuldum dokuz köyden

azraile bırakmadım soluğumu
keskin bir yel oldu
izini sürdüm, taşıdı beni
kâh benim, kâh onun istediği yere
hep keşkelerim oldu
keşke olmasaydı, hâlâ keşke diyorum çünkü
küçüğüm, hâlâ büyümedim
yangınlarım sönmüyor bu yüzden
bu yüzden telâşlarım…

ben yandım, yandı canım
kimsenin canını yakmadım
küllerimle
bir de insanlığımla avunuyorum….


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir