47
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
3787
Okunma
ah! çocuk
gözlerinde sonbahar pusu/su
menevişlendiremiyor hayat suyunu
her yerin gece
ışımıyor yüzün, hep böyle soluk
sızacak yer yok güne
duyuramıyor renklerin sesini
ahtım olsun ki bir gün
kıştan yaza kaçıracağım seni…
ah! çocuk
kabahatin çoğu sende
açlığında tok saydığın
kendinden esirgediğin kendine
sevgi fukaralığın var senin
ellere yaz sofraları kurarken
kendi sofranda soğuk kışı yudumladın
ah! çocuk…
sırtında taşırken başkalarını
ne zaman sevdin kendini?
kendini taşıman için
sarıl kendine
ne çok eğilip büküldü se(n)ssizliğin sende
anla artık
bundan dil-i bîçâresin
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir