hayatımın en mutlu anı
Bilmiyordum
Işıklı bir vitrinde Mutluluğu üzerinde deneyen cansız bir mankendi Işıklar solarken bu kentte Öylesine bir duyguydu o an Bilmiyordum Eskiden kalma bir alışkanlıkla Merhaba dedim Geleceğin beni gösteren aynası gözlerine Sonra gözyaşlarını gördüm Merhamet kalbimden ona yol alırken Yağmurlu bir İstanbul ikindisi Kollarımdaydı o… Bilmiyordum Sol elimin bir parmağıydı sızlayan Onunda görüp kaybolmasına sebep büyük acım Yokluğuna sarıldım, Kelimeleri susup hatıralara boğuldum Mevsimlerce ona ait ne varsa sakladım Bilmiyordum Masumdum ama ondan yoksun Kadehler onsuz günlerin anısıydı sonraları Sokaklarda yalın ayak umutlarla aradım bilinmezliği Ona benzeyen herkesi sevdim Bilmiyordum Bir akşam onun olduğu bir masada Elimde eski günlerin anısına bir kadeh Özlemle ezberlerken gülüşünü Dokunmadan sevdim kaçak gözlerini Mevsimler yılları takıp koluna geçerken önümden Bıraktım kendimi onun masum rüyasına İsyan günlerinde bir aşkın En koyu acısıydı yıllarca beklediğim Bilmiyordum Uzun bir yolculuktu Ayrıntılar gün gibi gerçek Ansızın bir rüyada bulurken ikimizi Bir acı Masumken her aşk gibi Ona ulaşma hayalini ve onu alıp götürdü benden Hayatımın en mutlu anıydı Bilmiyordum… |
Bir akşam onun olduğu bir masada
Elimde eski günlerin anısına bir kadeh
Özlemle ezberlerken gülüşünü
Dokunmadan sevdim kaçak gözlerini
Mevsimler yılları takıp koluna geçerken önümden
Bıraktım kendimi onun masum rüyasına
İsyan günlerinde bir aşkın
En koyu acısıydı yıllarca beklediğim
öZLEM DOLU DİZELERİNİZİ KUTLARIM DOST KALEM.
SAYGILARIMLA...