Sevgi birliğe, bencillik yalnızlığa götürür. SCHİLLER
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Dağ Başıydı,
Mustafa YILMAZ
5,0 / 1 kişi ·0 beğenme · 2 yorum · 1290 okunma
Dağ Başıydı,
Dağ başıydı,
Duman,duman kar akıyordu toprağa… Öksüz kuzu ağlıyordu yalnızlık çavlayanına, Bacadan bir kör duman çıkıyordu… Ak sisler vardı tepelerden aşağıya uzanan, Karardı baca kokularıyla alınan nefes. “O” sessiz bir yavru kuştu otlakta, Kar örttü otlağı, acıktı kuş… Uçtu uzak nefeslere, uzaklara, Düşe kalka buldu ırmak boyunu. Bir yudum su,bir lokma azık buldu, Bir avcı,bir ses gümm! etti… Boğazına düğümlendi bir yudum azık, Bir avuç tedavi etti yarasını. Yarası kanıyordu kan kokusu sise dağıldı, Uçtu uçabildiğince acıya… Yaralıydı serçe, kırıktı kanadı, Sessizdi, bakınıyordu köklerine. Dönecek gücü yoktu geriye, ihaneti gördü, Yenikti hayata, kırıktı sevgiye, özleme… Uzaktan haber gönderdi sis bulutlarıyla, Kanıyor içim, yanıyor sevgi tutuştu. Tut beni, tut dedi, çavlanda yalnızım, Tut beni, duyuramadı sesini! ! ! Kırıktı kanadı koltuk altında, Yalnızdı, yalnız kaldı,tutunamadı… “O” bir yenilmiş , kaybetmişti sevgiyi, Adı mı neydi? Yenikti, yenikti hayata… “Yenik serçe” idi…Yaralıydı… Mustafa yılmaz 3—2-2008 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Dağ Başıydı, şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Cevap Yaz
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 11.2.2011 13:44:30
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 1290
Yorum
: 2 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Dağ başıydı,
Duman,duman kar akıyordu toprağa…
Öksüz kuzu ağlıyordu yalnızlık çavlayanına,
Bacadan bir kör duman çıkıyordu…
Ak sisler vardı tepelerden aşağıya uzanan,
Karardı baca kokularıyla alınan nefes.
“O” sessiz bir yavru kuştu otlakta,
Kar örttü otlağı, acıktı kuş…
Uçtu uzak nefeslere, uzaklara,
Düşe kalka buldu ırmak boyunu.
Bir yudum su,bir lokma azık buldu,
Bir avcı,bir ses gümm! etti…
Boğazına düğümlendi bir yudum azık,
Bir avuç tedavi etti yarasını.
Yarası kanıyordu kan kokusu sise dağıldı,
Uçtu uçabildiğince acıya…
Yaralıydı serçe, kırıktı kanadı,
Sessizdi, bakınıyordu köklerine.
Dönecek gücü yoktu geriye, ihaneti gördü,
Yenikti hayata, kırıktı sevgiye, özleme…
Uzaktan haber gönderdi sis bulutlarıyla,
Kanıyor içim, yanıyor sevgi tutuştu.
Tut beni, tut dedi, çavlanda yalnızım,
Tut beni, duyuramadı sesini! ! !
Kırıktı kanadı koltuk altında,
Yalnızdı, yalnız kaldı,tutunamadı…
“O” bir yenilmiş
, kaybetmişti sevgiyi,
Adı mı neydi? Yenikti, yenikti
hayata…
“Yenik serçe” idi…Yaralıydı…
Mustafa yılmaz
3—2-2008
Mustafa Bey resmi aşağıya,ya da yukarıya alsaydınız keşke...şiiri kopyalayarak okudum....Hüzünlü bir yalnızlık vardı şiirde...yüreğinize sağlık...saygılar,selamlar...kaleminiz daim olsun efendim....