Ne giden geldi ne de kalan kaldı, yaşanmış zamanlardı içine özlem doluşan.
Kaç zamandı özlemle geçiştirilen nefes almalar ki yaşamın solak tarafı bu olsa.
Sadece özlem yığılmışsa nefes almalara nasıl olacaktı zamanın içinde var oluş?
Sadece düşler düşüyor ardı arkasına varlık savaşı verirken yaşam savaşında.
Oysa vaat edilen yaşamlar vardı kendi kendimize varlık nefesleri alma zorluğu içinde.
Oysa unutulamayacak yıllara dahil olmuş sevgili sözleri vardı bende seninle ölmek isterim gibi ki.
Her şey sadece kurgu zamanları ile geçiştirilmiş ben de sevdim denilen sevgi yetikliği içinde.

Dünler vardı yaşamımıza girip inkâr edilemeyen sevgili sözcükleriydi nefes alma gücümüzü güçlendiren.
Oysa bu günlerdi yaşamın mor zamanlarında nefes alma özlemlerinin yaşandığı.

Dünler sevgili dünlerdi ki bu günleri önemsizleştiren bakışlarla çoğalan.
Şimdiler ise sadece sevgili özlem dışında bırakan.
ve yine şimdiler ise sadece geçmişin etkileri ile nefes alma zorlukları geçerken bile, geçmiş an zamanlarını düşünme zamanları içinde varlık savaşı verilmekte.

Karanlık bir gecenin geçiydi sen düşleriydi bedenime sancılar ekleyen.
Belki de uğraşının verilme sebebi birdi çoğul sevgiye dahil nefes almalarla zamanı tüketmem.
Farkındasızlıkla zamanı tüketirken kendi yokluğumdu.
Belki de kendime küslüğüm dahil oluyordu yaşamımın bu anlarında.
Çoğulda var olan hasretti kendiliğinden bedenimde eriyişlere sebep olan.
Artık zamanın kovalanmasına da gerek kalmamışken anılar zinciri ile bulaş olmam.
Mustafa yılmaz