Adressiz Hüzünler Çıkmazı

kaçış nöbetleriyle kurtulmaz ömrüm
bir sokağın gece yarılı keşmekeşliğinden
serin ve çöl beji bir kararsızlıkta
kış gelmeden üşümek istemiyorum
neon yüzlü ama zifiri bir sinema çıkışı
gözü kulağı kaçak camlarda
bir ergen mutsuzluğu yalnızlığı gibi
sersem...

artık yalnızlığıma idareci
gitmek istemiyorum
ve acılarımın dümen suyunda
kirli çıkın şaşkını iç çekişli
popüler bulutlara gıcık bir aşk masalı bu
masal sandığım
ve ayaklarımın tozuna layık
mimoza tutkusuyla terk edilmiş
evleri beğenmek eğilimindeyim
adressiz hüzünler dadansın diye
yeni olan ayrılığıma...

bu kent değil midir ki
mezarlığı gözlerimin
hangi semtine gitsem
yokluğunun yalan varlığı
yıllanmış sokakları yabanca yankısız
en içten açılan kapılara bile
ömür gurbetçisi eyleyen beni
kırgın
güz mağduru...

nisanına doymamış gazellerle
sayıyorum sensiz geçen günlerimi
bana ilkyaz açışlı gülüşlerini saymayı öğret
ham elma kokulu öpüşlerinden kalan kekre anıyı
tarçın ve baharat huysuzu nefesini...

saka duruşu bakışlım
yaşanmamış en güzel ayrılık öyküm
bana suskun bir ayrılık yaşat
akşamları köy sobası gürültülü
orman gecesi yalnızlığımdaki uykumda...

yeşil çay öğleli bir tatlı kırmızılıkta
öpmek istiyorum seni ve varlığını...


Kağan İşçen