DAĞ VE UÇURUM ARASI
Suskunluğum çok eski acılardan yadigar
Hâlâ dolanır durur Issız kentlere benzeyen kalbimi. Sakladım hep yüzümdeki baharı Taze yemişlere benzerdi gülüşlerim Yine de bulup kopardılar. Kalbim şimdi azabını kutsuyor Gövdemde koca bir örümcek gibi Küçük sevinçler için ağlar örüyor. Daha tökezlemeden Uçurum olmaya hazırmış meğer Hayat denen şey. Gör de anla artık kalbim Doruğu ve derini Bir dağın tepesinden Bir uçurum dibine Hızla düşmekmiş ömür Usulca tırmanmak için yeniden. Barış Çelimli |
kör kuyulardan
her taş basamakta
tırnaklarını bir daha kanatarak çıkacağın yerdir...
ne güzeldi
tebriklerim çokça
Sevgiyle