Yağmur Duası. . . ravent yaprakları örtmüştük üzerimize arzulu yağmur eğricikleri o delirmiş içime akacak bir yeri mutlaka buluyordu yoksa, bu hengâme, bu susayış, bu tılsımlı boşluk aşk gözesinden fışkıran sellerle nasıl ılışacaktı ehrimen’in haddinden fazla kabul, yağmur yakarışına tapılası hararet yüzümüze çarptığında şevkle titreyen toprak katreyi ummana taşıyan rüzgarla sevişiyordu köklerimizi tutan lamise çatlayıncaya kadar yüzümüz kızarmıştı bütün ölülerin dirilme vakti dipleri saran kasırgayla sarsılarak soğudu ve irisi karanlığı aydınlatan siradeğ çiçekleri bilgiyi karmaşanın tam ortasına sundu örtünmeyecek kadar beyazdık |
son bestem