KORKUDAN
Ağıt gibiyim
Bir yangını soğutsun diye yakılan, Belki hiç kirlenmeyecek Kağıt gibiyim, Yazılmayı unutulan Bir şiiri bekleyecek Öyle bir suskunluğa sürgün oldum ki sorma Soluğum titriyor tereddütünden Sözcüğe dönerim diye Kanı içine akan ihtilaldir her ayrılık Başım eğik yürürüm kendime doğru Yürürken kül dökerek Gözlerimdeki yangından Gözlerim yüzümde dalgın, suyu seyreder gibi Öylece seyredecek akıp giden hayatı İki yoksul köyü sanki Anadolu’nun Ne olduğunu bilsem Bu kadar sözünü etmezdim aşkın Neyden korkuyorsa ondan Dem vuruyormuş kalem. Barış Çelimli |
sağlıcakla kalın