KALBİME KÜLDÜR KONUĞUM
Gökyüzünün ucunu aramak gibi
Aşk denen uçurumun dibine varmak Aşk sürekli bir düşme haliymiş Bu benim aşk ile İlk kavgam değil Nice yenilgilerin toplamıyım ben Bir ömür kendi külünü Ögütüp durdu yüreğim Kendinden ip eğirdi Gelip öresin diye Bir salkım üzüm olsaydı Çoktan dönmüştü şaraba Her günüm bağ bozumu Kalbim tane tane seni özleyip Bağına bozuluyor Gelip göresin diye Sana yazdığım her şiir Sıcak bir kurşun gibi Gelip patlasın gövdemde Varsın uzakta olsun Düşümdeki o kasaba Nasıl olsa şehri saran bu yangın Üflesen sönmeyecek Genzine değsin yeter Yüreğimin is kokusu Nefes alamıyorum Sardı yine ruhumu Aşkın o pis kokusu Ben hece harmanlar mısra dizerim yine Yeterki keskin olsun dizelerimin yüzü Dilimi her telden kanatırım ben; Efkârım umuma ayan etmezem Çeşm-i yaşım yâda ziyan etmezem Nar-ı sevda yaksın beyan etmezem Kalbime kül mihman olsun gitmesin... Barış Çelimli |
Kalbime Küldür Konuğum,
Yine mükemmel bir şiir.
Şiirin bütününe yayılmış usta bir söylem.
Haz alarak okuduğum Usta Kaleme,
teşekkür ve saygılarımla.