DÖKÜLENLERKimi yatağında ölür Kimi maden yatağında İnsan toprağa gömülür Bazıları kömüre Yaşamak değil yanmak bu Yürüsem kül dökülüyor Yüzümde iki iri Lekeye döndü gözlerim Çaresiz seyrettiğinden Bulaştı dünyanın kiri Kazıyorum tırnağımla Kalbim pul pul dökülüyor Yoksullar soru sormuyor Kalabalık ama sessiz Ölümün her çeşidini Onlarda sınamak mümkün Şiirimi çırpıyorum Çürümüş gül dökülüyor Gözleri büyük ama Mezar boyları küçük Hadi çözün bilmeceyi Irak mı? Filistin mi? İnsanlık kıt kanaat Tanrınız bol dökülüyor Şiir bu ırmak değil ki Uzayıp gitsin böyle Kadın töre açlık göç Yorulmaz mısın dünya Kurudu kuma döndü Ağzımdan dil dökülüyor Barış Çelimli |
Tanrınız bol dökülüyor...''
Şiirin can alıcı bölümü....
Tebriklerimle sevgili Barış...